Beste lezer,
De afgelopen maand sprak ik veel mensen in ‘de onderstroom’. Dag in, dag uit bouwen zij aan lokale energie voor en door bewoners, aan zorg met een menselijke maat, aan democratie van onderop, aan onderwijs in de volle breedte van het menszijn, aan een winstgevend bedrijf dat werk biedt aan mensen ‘met een afstand tot de arbeidsmarkt’. Ik vroeg hen waaraan zij hoop ontlenen. Zonder uitzondering vertelden zij dat één leerling die zich gezien voelt in zijn talenten opweegt tegen talloze onzinnige maatregelen vanuit Den Haag. Dat één gelukkige patiënt het de moeite waard maakt om een uur ellendige formulieren in te vullen. Zij doen hun werk vanuit intrinsieke waarden, zoals gastvrijheid, wederkerigheid, heel de mens en duurzaamheid. Wij vormen de tegenkracht, zeggen zij. Wij zijn de nieuwe wereld. De oude sputtert nogal wat tegen, maar de bredere beweging in de haarvaten van de samenleving is niet te ontkennen. Als je afgaat op de (sociale) media krijg je een verkeerd beeld van wat er gaande is in de samenleving.
Door verbinding te zoeken met het andere, mensen te zien, te zorgen voor elkaar en voor de planeet, bieden we tegenwicht tegen destructieve krachten om ons heen. Het wordt mijn motto voor de decembermaand: Hoffelijkheid. Zorgvuldig in mijn taal, respectvol en genereus naar anderen. Alles wat de leiders om ons heen momenteel niet zijn.
Comments are closed, but trackbacks and pingbacks are open.